As aventuras de Castaña e Vacarena
1ª cancion (
Había unha vez unha vaca chamada Castaña. Castaña(cencerro 1) tuvo unha filla chamada Vacarena(cencerro 2), elas as duas non tiñan casa fixa, senon que iban de mercado en mercado buscando no seu dono perfecto. Pero ninguén as quería por ser de raza Rubia Galega, toda a xente lle interesaban máis as vacas de outras razas, como a Cachena, Frisona etc... Como todos os días a mañán cediño,, iban a pastar a os prados verdes das montañas en Allariz(piano agudo) . Elas iban sempre a pastar con outras vacas, pero polo camiño elas sempre iban soas e cando chegaban aos prados elas duas sempre estaban soas, así que un día foron a buscar o dono perfecto:
-Vacarena: pero como o imos atopar?
-Castaña: teremos que ir a buscar por todo o mundo se fai falla querida filla.
-Vacarena: pois logo non temos tempo que perder.
As duas vaquiñas empezaron a emprender o camiño hacia o seu primeiro destino, que sería, a grande cidade de Ourense. Alí elas atrabesaron a ponte romana de Ourense, a aldea de Xunqueira de Ambía(muiñeira de Chantada) etc pero buscaron e buscaron pero non encontraron un dono, así que foron asta Monforte de Lemos alí foron de visita a o mosteiro, no mosteiro (cancion moxes), os monxes deronlle a probar gran variedade de comidas que cultibaban eles como: marmelo de amorodo etc
Despois tamén foron ver se estaría un dono que as quixera na ponte vella de Monforte (Ruido da auga), alí cruzarona e pararonse un ratiño no medio da ponte a observar a biodiversidade que había no río, e viron varios animais como: Troitas, patos, cisnes etc (Ruido da natureza) e estuberon pensando un pouco como poderían recorrer máis rapido Galicia, buscando no seu dono ideal, e ocuriuselles construir unha barca para poder ir río arriba ata Chantada, e despois foron camiñando ata Lalín alí colleron forzas comendo no cocido tan sabedor de alí, anque alí non atoaron un dono que as quixera non se deron por vencidas e foron para a gran cidade de Vigo( ruido coches), alí foron a ver a Universidade de Vigo , na que tiñan moitas amigas vacas chamadas Roxa, Marela; Pinta. Alí unhas estudiaban inxeñería industrial, inxeñería de telecomunicación etc. Vacarena e Castaña foron a tomar algo con elas e estuberon un bo cacho charlando:
Roxa: E vos as duas que facedes por aquí?
Castaña: Pois eu e máis miña filla andamos buscando a un dono para criarnos
Marela: Pois eu seiche dun sitio no que hai moitos donos que vos quereran non lles importan de que raza sexades.
Castaña: E donde esta ese sitio?
Marela: Esta moi pretiño de Santiago de Compostela chamado Val do Dubra, e teñen moitas razas, e non discriminan a ninguén
Pinta: Se encontrades un dono vídenos facer unha visita para enterarnos.
Castaña e Vacarena foron coller o tren(ruido de tren), e o tren levounas ata Santiago ali foron ver a catedral e sacaronse un "selfie" coa catedral de fondo.
Despois de ir ver a catedral(o son do al) ,colleron un autobús ata Val do Dubra alí foron de casa en casa preguntando se se podía quedar con algun pero estaban ao completo e non tiña suficiente sitio para elas, nin suficiente comida para elas.
Así que disgustadas foron pastar un pouco, e resultou que donde foron a pastar era unha aldea de trasnos (carrillons), e un deles chamado Pimentón, dixolle que na parroquia de Santa Mariña de Anxeriz había un vello que estaba a comezar con unha esplotación gandeira na que acollian de todos os tipos de animais. E para alí se foron a buscar ao seu dono, cando chegaron alí preguntaronlle ao ancián se as acollian:
Castaña: Ola bo señor, vimos de moi lexos de aqui e andamos a buscar un dono que nos críe a miña filla e a min, ti poderias?
Vello: Encantado vos collo, porque xusto ando empezando cunha explotación gandeira, e ademáis gustanme moito as vacas, por eso non me importan de que raza seades.
. Alí elas facian vida normal marchaban a mañan cediño a pastar e comían dos mellores tipos de herbas do país e comían comida moi sabedora como fariña do país etc. E fixeron moitisimos amigos e amigas. E así viviron moitisimos anos divertindose e pasando moi ben, despois de pasalo tan mal por fin atoparon o seu fogar ideal.
2ª canción ( FIN
Non se debe de discriminar a ninguen sexa da cor que sexa ou por os gustos que teñan:
No hay comentarios:
Publicar un comentario